Invloed van COVID-19 op verkeersafwikkeling

Abstract

In dit artikel worden de effecten van COVID-19 op de (relevante onderdelen van de) aanbodkant van het mobiliteitssysteem beschreven. Gezien de verwachte impact ligt de focus op voetgangersstromen, fietsstromen, het gebruik van deeldiensten en openbaar vervoer voertuigen. We kijken naar het effect op de capaciteit, via gemeten of theoretisch verwachte effecten op het gedrag. We maken hierbij onderscheid tussen eenvoudige infrastructuur elementen (een voetpad, een fietspad) en netwerken of knooppunten, waarbij meer complexe interacties optreden. Dit is relevant om te kunnen inschatten welke vraag door het mobiliteitssysteem kan worden verwerkt, voordat overbelasting (congestie, vertragingen, verdrukking) ontstaat. Het artikel start met een theoretisch raamwerk waarin we de verschillende aspecten die invloed hebben op de aanbodkant van het mobiliteitssysteem in kaart brengen. Vervolgens gaan we in op de verschillende (exit) scenario’s die internationaal zijn uitgerold en waarop deze impact hebben. De effecten zijn zo goed mogelijk gekwantificeerd op grond van a) bevindingen uit de literatuur, b) theoretische analyses, en - waar mogelijk - c) analyse van beschikbare data.De belangrijkste bevinding van dit onderzoek is dat de doorstroomcapaciteit van enkelvoudige infrastructuur elementen met 60 tot 70 procent kan afnemen, mits mensen zich strikt aan de 1,5 meter afstand houden. Indien we naar netwerken of (multimodale) knooppunten kijken, dan zien we dat deze afname groter wordt, afhankelijk van hoe effectief de ruimte in het knooppunt wordt - of kan worden - benut. We laten zien hoe lokale kenmerken zich doorvertalen naar het gehele knooppunt en we laten zien hoe de spreiding in ruimte leidt tot extra reductie van de doorstroomcapaciteit. De effecten met betrekking tot de opslagcapaciteit – hoeveel verkeersdeelnemers kunnen zich maximaal in een netwerk of knooppunt bevinden - zijn nog groter dan voor de doorstroomcapaciteit, wederom gegeven de opvolging van de 1,5 meter maatregel. Deze bevindingen laten zien dat de 1,5 meter maatregelen bij vergelijkbare vraag zou leiden tot enorme afwikkelingsproblemen. Uit eerste data analyses blijkt echter dat de 1,5 meter afstand vaak met voeten wordt getreden en dat veel interacties plaatsvinden op minder dan 1,5 meter afstand. Wel is onze bevinding dat in de verschillende fasen van de COVID-19 crisis de opvolging van de 1,5 meter regel verandert.